Τα μνημεία της φύσης – Αρχαίος Ελαιώνας Αίγινα

 

Ο Ελαιώνας είναι μια περιοχή που ανήκει στη Μονή Χρυσολεόντισσας και σε λίγους ιδιώτες. Πρόκειται για έναν τόπο βοσκής που φιλοξενεί τα ελαιόδεντρα περισσότερο από 2.000 ίσως και 2.500 χρόνια, όπως τουλάχιστον υπολογίζεται κατά προσέγγιση, αφού η μέτρηση που έγινε με ραδιοϊσότοπα από το Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος»  στον εξωτερικό μόνο φλοιό τους έδειξε χρονολογία 500 περίπου ετών.

Ο άγνωστος για πολλούς φυσικός θησαυρός της Αίγινας βρίσκεται στην τοποθεσία Παχιά Ράχη κάτω από την θέση Σφυρίχτρες αμέσως μετά την Β΄ παραλία του Μαραθώνα

Ο Ελαιώνας είναι ένα μνημείο το οποίο ο κάθε επισκέπτης θα δει μέσα από τα δικά του μάτια και θα το αισθανθεί μέσα από τις δικές του αισθήσεις.

Κάποιοι μπορεί απλά να δουν μερικά γέρικα δέντρα σε ένα βοσκότοπο γεμάτο πέτρα και γαϊδουράγκαθα. Στην περίπτωση αυτή δεν συνιστώ την επίσκεψη δεδομένου ότι ο δρόμος είναι δύσβατος και χρειάζεται αρκετό περπάτημα για να μπορέσει ο επισκέπτης να δει όλα τα δέντρα, τα παλιά μετόχια και τα εκκλησάκια που υπάρχουν εκεί.

Αν όμως ανήκετε στην κατηγορία των ανθρώπων που αγαπούν τη φύση, που μπορούν να ακούσουν τις ιστορίες των αιωνόβιων δέντρων, να αισθανθούν τους κραδασμούς και την ενέργεια του τοπίου… εφοδιαστείτε με νερό, κλειστά παπούτσια, και φωτογραφική μηχανή για να περάσετε ένα αξέχαστο πρωινό στο «μαγικό» ελαιώνα.

Ακολουθώντας τη διαδρομή, καθώς αφήνεις πίσω  το τελευταίο χωριό, το τελευταίο σπίτι,  και μέσα από ενα όμορφα άγριο μονοπάτι, φτάνεις  στην αρχή του ελαιώνα που τον βλέπεις να ξεδιπλώνεται μπροστά σου, νοιώθεις  πως μέσα από τη μηχανή του χρόνου ταξιδεύεις σε μια άλλη εποχή.

Η απόλυτη ηρεμία του τοπίου με τις εκατοντάδες κρεμμύδες που φυτρώνουν σε ολόκληρη την έκταση σαν λευκές πινελιές πάνω στον γήινο καμβά, ανάμεσα στο πετρώδες έδαφος, οι μυρωδιές της φύσης, το ανάλαφρο θαλασσινό αεράκι σε συνδυασμό με το τιτίβισμα των πουλιών, σου δημιουργούν μια αίσθηση γαλήνης.

Σκόρπια ανάμεσα στα δέντρα, σαν να έχουν ριχτεί από κάποιο χέρι μέσα στο χώρο, βρίσκονται τρία κάτασπρα ξωκλήσια του Αγίου Γεωργίου, της Αγίας Κυριακής, και της Αγίας Τριάδας, που δίνουν κι αυτά με την ταπεινή τους παρουσία μια περίσσια ομορφιά και θρησκευτική αίγλη στον γέρικο ελαιώνα.

Θα καθίσετε στην αγκαλιά των δέντρων, που κάποιων η περίμετρος του κορμού φτάνει τα δεκατρία μέτρα. Αν κλείσετε τα μάτια κι ακουμπήσετε το κεφάλι στον γέρικο κορμό… ίσως το δέντρο που ζει δύο χιλιετίες έχει να σας πει πολλές ιστορίες.

Θα δείτε τους κορμούς των δέντρων σμιλεμένους από το χρόνο να σχηματίζουν παραστάσεις απίστευτης ομορφιάς.

Θα δείτε δέντρα αγκαλιασμένα να δίνουν στην κυριολεξία αιώνιους όρκους αγάπης.

Θα δείτε το θαύμα της φύσης στις κορυφές των -δέντρων παππούδων – όπου οι καταπράσινες φούντες τους εξακολουθούν να έχουν καρπούς.

Θα δείτε… δεν θα σας πω τι άλλο θα δείτε, ούτε τις ιστορίες που είπαν σε μένα τα γέρικα δέντρα. Όλα τα υπόλοιπα θα τα δείτε με τα δικά σας μάτια.

Σας υπόσχομαι μόνο πως η εμπειρία είναι αξέχαστη, είναι από τις στιγμές εκείνες που το μεγαλείο της φύσης έρχεται να παραμερίσει τις όποιες μίζερες σκέψεις μας και να μας κάνει περήφανους που είμαστε παιδιά της.

Θα τελειώσω με το μύθο των Πελασγών που αναφέρεται στην ελιά και έρχεται από τα αρχαία χρόνια, από τα χρόνια όπου γεννήθηκαν και οι γεροντικές ελιές του Ελαιώνα της Αίγινας.

Ο γνωστός πελασγικός μύθος αναφέρεται στον αγώνα της Αθηνάς και του Ποσειδώνα για την προστασία και την ονομασία της Αθήνας. Βασιλιάς της Αθήνας ήταν ο Κέκροπας. Οι αντίπαλοι ανέβηκαν πάνω στο βράχο της Ακρόπολης, όπου ήρθαν και οι άλλοι δέκα θεοί από τον Όλυμπο για να κάνουν τον δικαστή στη διαφωνία των δυο θεών, ενώ ο Κέκροπας παρίστατο ως μάρτυρας. Πρώτος ήρθε ο Ποσειδώνας, στάθηκε στη μέση του βράχου και με την τρίαινά του έδωσε ένα δυνατό χτύπημα στο έδαφος. Αμέσως ξεπήδησε ένα κύμα αλμυρού νερού που σχημάτισε μια μικρή λίμνη που την ονόμασαν “Ερεχθηίδα” θάλασσα. Μετά ήρθε η σειρά της Αθηνάς να παρουσιάσει το δώρο της και αφού κάλεσε τον Κέκροπα για μάρτυρα, φύτεψε μια ελιά πάνω στο βράχο, που ξεπετάχτηκε γεμάτη καρπό. Το δέντρο αυτό σωζόταν για πολλά χρόνια αργότερα. Μετά από το δώρα της Αθηνάς ο Δίας κήρυξε το τέλος του αγώνα και είπε στους άλλους θεούς να κρίνουν σε ποιον από τους δυο θεούς να δοθεί η πόλη. Συγχρόνως ζήτησαν τη μαρτυρία και τη γνώμη του Κέκροπα. Αυτός από το βράχο ψηλά έριξε μια ματιά γύρω, αλλά όπου να γύριζε, τα μάτια του αντίκριζαν αλμυρό νερό, τις θάλασσες που από παντού έζωναν τη χώρα. Το δέντρο όμως που είχε κάνει η Αθηνά να φυτρώσει ήταν το πρώτο που φύτρωσε σε όλη τη χώρα και ήταν συνάμα για την πόλη η υπόσχεση για δόξα και ευτυχία. Γι αυτό ο Κέκροπας θεώρησε πως το δώρο της Αθηνάς ήταν πιο χρήσιμο και έτσι της δόθηκε η κυριαρχία της πόλης. Για την αθηναϊκή προέλευση της ελιάς μιλούν ο Παυσανίας, ο Ηρόδοτος, ο Κλαύδιος Αιλιανός και ο Σοφοκλής.

Γεωργία Σταυριανέα

© 2024 All Rights Reserved

Designed by WPSHOWER

Powered by WordPress